Dr Dorota Utracka

Wykładowca na kierunku Filologia polska

Doktor nauk humanistycznych, literaturoznawczyni, teoretyczka i antropolożka literatury, adiunkt w Katedrze Literaturoznawstwa w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, zastępca redaktora naczelnego rocznika „Literaturoznawstwo”.

Autorka monografii autorskich i prac zbiorowych oraz ponad 60 artykułów publikowanych w renomowanych czasopismach naukowych i tomach pokonferencyjnych. Organizatorka i współorganizatorka 10 międzynarodowych i ogólnopolskich konferencji naukowych.

Współpracuje z Biblioteką Polską w Paryżu, Towarzystwem Historyczno-Literackim w Paryżu oraz Instytutem Polskim w Paryżu. Wchodzi w skład Komisji Komparatystycznej Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza.

Zainteresowania naukowe: teoria literatury i kultury, polska literatura modernizmu i postmodernizmu (konteksty porównawcze), literatura i kultura emigracyjna, poetyka interkulturowa, metodologia badań literaturoznawczych, antropologia literacko-kulturowa, aksjologia i personologia literacka, mitokrytyka, antropologia i semiotyka nowych mediów, komparatystyka intermedialna  i imagologia, mitobiografistyka, memorystyka literacka, geopoetyka, narratologia i teoria dyskursu literackiego, transmedialność współczesnych tekstów kultury.

W swojej pracy doceniam…
• uskrzydlającą energię miejsc i zdarzeń;
• ciepłe i mądre twarze studentów;
• ludzi, na których mogę liczyć i którzy w sztuce słuchania innych wychodzą mi naprzeciw;
• moją odwagę w wyborze trudnych tematów badawczych;
• metodologiczną i teoretycznoliteracką „brawurę”, jaka zdarza mi się, bez względu na koniunkturę… i inne takie;
• to, że wciąż tak bardzo mi się chce być w tym zawodzie tyle lat.

Studenci uczą mnie…
• cierpliwości, pokory, empatii;
• nowych trendów w popkulturze;
• dzielności, gdy widzę, że młodzi mają dziś trudno…;
• tupetu, którego mi brak.

Kreatywność oznacza dla mnie…
• wyprzedzanie i przekraczanie rzeczywistości zastanej;
• odwagę w sięganiu po to, czego inni się boją lub nie rozumieją;
• pasję plus zaangażowanie;
• wiarę w siebie i w innych.

Przyszłość nauczania to…
• zawsze CZŁOWIEK: podmiotowość, wielokulturowość i dialogiczność;
• 3x humanistyka we wszystkich dyscyplinach (również tych niehumanistycznych) wsparta kulturą nowych technologii;
• umiędzynarodowienie nauki i edukacji.

Najlepiej jest… gdy może być… cicho, miękko, tkliwie i po ludzku. Gdy umiesz kochać życie, świat, ludzi… To jedyne, co po nas zostaje!!!